از آنجا که هر شرکتی باید بودجه های بازاریابی خود را به بهترین قسمت های بازار اختصاص دهد. به همین دلیل باید پتانسیل استان ها ، شهرها ، مناطق و حتی کشورهای مختلف را به خوبی تخمین بزند . بازاریاب ها برای تخمین پتانسیل قسمت های جغرافیایی بازار از دو روش استفاده می کنند : ۱)روش ایجاد بازار ۲)شاخص چند عاملی
روش ایجاد بازار : در این روش ،بازاریاب ها ، خریداران بالقوه هر بخش از بازار را شناسایی و میزان خرید احتمالی آنها را تخمین می زنند .
نا گفته نمانداین روش زمانی دقیق خواهد بود که بازاریاب به فهرستی از مشتریان احتمالی دسترسی داشته باشد و میزان خرید احتمالی آنها را به درستی تخمین بزنند.
روش شاخص چند عاملی : شرکت های تولید کننده محصولات مصرفی نیز باید پتانسل بخش های مختلف بازار را تخمین بزنند
اما به دلیل زیاد بودن مشتریان عملا این شرکت ها نمی توانند فهرست کاملی از مشتریان بالقوه تهیه نمایند .
در نتیجه نمی توانند از روش ایجاد بازار استفاده نمایند .
روشی که بیشتر این شرکت ها معمولا از آن استفاده می کنند روش شاخص چند عاملی نامیده می شود .
به عنوان مثال یک شرکت مواد غذایی را در نظر بگیرید . این شرکت می تواند فرض کند بازار بالقوه مواد غذایی با میزان جمعیت یک منطقه رابطه مستقیمی دارد.
درمثال فوق شرکت مواد غذایی از یک عامل برای تخمین بازار بالقوه خود استفاده کرده است .
ولی معمولا یک عامل به تنهایی نمی تواند تمامی فرصت های بازاریابی و فروش را نمایان سازد . بنابراین عوامل دیگری همچون سطح درآمد ، تعداد خرده فروشی ها و تعداد عمده فروشی ها و… یک منطقه نیز برمیزان تقاضای مواد غذایی در آن منطقه اثر می گذارد .
ازاین رو ، این شرکت مواد غذایی بهتر است برای تخمین بازار بالقوه خود از یک شاخص چند عاملی که در آن هر عامل دارای وزن خاصی است استفاده نماید .در این روش ها وزن به صورت اختیاری تعیین می شود .